Μήτηρ Θεού
Η Παναγία Μητέρα του κόσμου
ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ «ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ»,
ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Αληθινά, η Παναγία είναι η βοήθειά μας ενώπιον του Θεού και μόνο τ' όνομα της χαροποιεί την ψυχή. Αλλά κι' όλος ο ουρανός κι' όλη η γη χαίρονται με την αγάπη της. Αξιοθαύμαστο κι' ακατανόητο πράγμα. Ζει στους ουρανούς και βλέπει αδιάκοπα τη δόξα του Θεού, αλλά δεν λησμονεί κι εμάς τους φτωχούς κι' αγκαλιάζει με την ευσπλαγχνία της όλη τη γη κι' όλους τους λαούς.
Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Το θεμέλιο της θεομητορικής θεολογίας τοποθετήθηκε το 431 στην Γ´ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία επικυρώνοντας τις απόψεις του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας ωνόμασε τη Μαρία "Θεοτόκο". Είναι γνωστό ότι ο περιεκτικώτατος αυτός όρος υψώθηκε σε δόγμα τον καιρό της διαμάχης της Ορθοδοξίας με την αίρεση του νεστοριανισμού. Η Εκκλησία, που ένοιωσε να διακυβεύεται με την διδασκαλία του Νεστορίου η ίδια η σωτηρία (αν πράγματι δεν ενώθηκε πλήρως ο Θεός με τον άνθρωπο, πώς είναι δυνατόν να τον σώση;) επέμεινε στην πλήρη και ασύγχυτη εν Χριστώ ένωση Θεού και ανθρώπου τόσο, ώστε να ονομάση τη Μητέρα του Ιησού όχι απλώς "χριστοτόκο", όπως ήθελε ο Νεστόριος, αλλά αληθινά και πραγματικά "Θεοτόκο": «Το παιδίον Θεός και πώς ού Θεοτόκος η τίκτουσα;» Και: «Ει τις ού Θεοτόκον ομολογεί την αγίαν Παρθένον, χωρίς εστίν της Θεότητος». Αυτή είναι η βάση στην οποία θα στηριχθούν αργότερα οι βυζαντινοί και, θεμελιώνοντας ολόκληρο σχεδόν τον πολιτισμό τους πάνω στην προς την Θεομήτορα ευλάβεια, θα την ανακηρύξουν όχι απλώς Υπέρμαχον Στρατηγόν και Σκέπην της Βασιλεύουσας, αλλά και σταθεράν "της πίστεως άγκυραν". Γιατί ακριβώς «τούτο το όνομα -θα γράψη στο εγκόλπιο της "Ορθοδόξου Πίστεως" ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός- άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησιν».
Ο σύγχρονος άνθρωπος αισθάνεται ρίγος, όταν μέσα στην Εκκλησία συνειδητοποιεί ότι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο δεν είναι απλός οίκτος ή ελεημοσύνη, αλλά "φιλανθρωπία", αληθινή δηλαδή και πραγματική "φιλία" (Ιωάν. 15,14). Ο Θεός έδωσε πράγματι στην Παρθένο -καρπό των κτισμάτων, φανέρωση της ανθρωπίνης φύσεως- να γίνη, Αυτή προσωπικά και μέσα σ' Αυτή η ανθρώπινη φύση, "θεοτόκος". Καμμιά αίρεση δεν μπορεί ποτέ να είναι τόσο τολμηρή, όσο η Αλήθεια. Και καμμιά καταδίκη τοι αιρετικού ανθρωποκεντρικού "ουμανισμού" του ΙΔ´ και του Κ´ αιώνα δέν μπορεί να είναι τόσο ριζική και απόλυτη, όσο αυτή η περί ανθρώπου και εικόνος του Θεού ανθρωπίνης φύσεως "θεοτόκου", βιβλική και πατερική αλήθεια.
Παναγιώτης Νέλλας, Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΑΡΙΑ, (Απόσπασμα από την εισαγωγή στο βιβλίο Νικολάου Καβάσιλα, Η Θεομήτωρ, Ιερόν Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου, Αθήναι 1968).
H Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού
Ύστερα από έξι μέρες, παίρνει ο Ιησούς μαζί του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τον αδελφό του, και τους ανεβάζει σε ένα ψηλό βουνό. Εκεί μεταμορφώθηκε μπροστά τους, έλαμψε το πρόσωπό του σαν τον ήλιο και τα ενδύματά του έγιναν άσπρα σαν το φως. Τότε εμφανίστηκε σε αυτούς ο Μωυσής και ο Ηλίας, και συνομιλούσαν με τον Ιησού. «Κύριε είναι ωραία να μείνουμε εδώ.» είπε ο Πέτρος στον Ιησού. «Να κάνουμε αν θέλεις εδώ τρεις σκηνές: μία για σένα, μία για το Μωυσή και μία για τον Ηλία». Ενώ μιλούσε ακόμα ένα φωτεινό σύννεφο τους σκέπασε, και μέσα από το σύννεφο ακούστηκε μια φωνή που έλεγε: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, ο εκλεκτός μου, αυτόν να ακούτε». Όταν το άκουσαν οι μαθητές, έπεσαν με το πρόσωπο στη γη και φοβήθηκαν πολύ. Τους πλησίασε τότε ο Ιησούς, τους άγγιξε και τους είπε: «Σηκωθείτε, και μη φοβόσαστε». Σήκωσαν τότε τα μάτια τους και δεν είδαν κανέναν άλλο, παρά μόνο τον ίδιο τον Ιησού μόνο του. Ενώ κατέβαιναν από το βουνό, τους πρόσταξε: «Μην πείτε σε κανέναν αυτό που είδατε, ώσπου ν’ αναστηθεί ο Υιός του Ανθρώπου από τους νεκρούς».
(ευαγγέλιο του Ματθαίου 17, 1-9)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ: Δεν σημαίνει ότι έγινε κάποια αλλαγή στο Χριστό. Ούτε έγινε κάποια αλλαγή στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, γιατί η ανθρώπινη φύση είχε θεωθεί από τη στιγμή που είχε ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση. Η αλλαγή έγινε στη συνείδηση των αποστόλων, που για μια χρονική στιγμή έλαβαν τη δυνατότητα να δούνε τον Διδασκαλό τους όπως ήταν, γεμάτο από το αιώνιο φως της θεότητός Του.
ΜΩΥΣΗΣ-ΗΛΙΑΣ: Στη Μεταμόρφωση εμφανίζονται δύο πρόσωπα, εκπρόσωποι της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής εκπρόσωπος του Νόμου και ο Ηλίας εκπρόσωπος των Προφητών. Παρουσιάστηκαν γιατί πολλοί θεωρούσαν τον Χριστό σαν τον Ηλία ή έναν από τους μεγάλους προφήτες. Παρουσιάστηκαν, επίσης, για να βεβαιώσουν ότι ο Χριστός όχι μόνο δεν είναι αντίθετος προς το Νόμο του Μωυσή και τους Προφήτες, αλλά ότι είναι ο Νομοθέτης της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ: Με τη φωτεινή νεφέλη που σκίασε τους Αποστόλους και με τη φωνή του Θεού–Πατέρα, έχουμε και πάλι, όπως και στη Βάπτιση, την εμφάνιση της Αγίας Τριάδας, του Πατέρα που μιλά και ονομάζει τον Κύριο Υιό Αγαπητό, του Ιησού που βρίσκεται στο κέντρο όλης της σκηνής και του Αγίου Πνεύματος, που εκδηλώνεται με τη φωτεινή νεφέλη.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Ο Χριστός βρίσκεται στο κέντρο της εικόνας όρθιος στην κορυφή του βουνού και μέσα σε φωτεινή δόξα. Τα ρούχα του είναι λευκά. Με το δεξί του χέρι ευλογεί και με το αριστερό κρατάει το θείο νόμο.
Στα δεξιά του βρίσκεται ο Ηλίας και στα αριστερά του ο Μωυσής, που στέκονται σε δύο χαμηλότερες κορυφές και κλείνουν με σεβασμό προς τον Χριστό. Ο Ηλίας μιλά μαζί του ενώ ο Μωυσής κρατάει τις πλάκες του Νόμου.
Στο κάτω μέρος της εικόνας βρίσκονται ξαπλωμένοι οι τρεις μαθητές σε στάση σεβασμού και προσκύνησης.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ
Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις μαθηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ηδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το φως σου το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα δόξα σοι.
Μεταμορφώθηκες στο όρος, Χριστέ Θεέ μας, δείχνοντας στους μαθητές σου τη δόξα σου, όσο μπορούσαν να τη δουν. Στείλε και σε μας τους αμαρτωλούς το προαιώνιο φως σου, με τις θερμές προσευχές της Θεοτόκου. Φωτοδότη σου ανήκει η δοξολογία.
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ στη ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ ΧΟΛΑΡΓΟΥ
Από 1η έως και 23 Αυγούστου
Κάθε πρωί στις 7.00 π. μ. :
Ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία
Κάθε απόγευμα στις 6.30 μ. μ. :
Ο Εσπερινός και η Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο
