Μικρές φράσεις - μεγάλα μηνύματα

Λυπάμαι τον άνθρωπο που δεν νιώθει επάνω στην πλάτη του, το σκληρό μαστίγιο που πέφτει στη ράχη του συνανθρώπου του.

Αβραάμ Λίνκολν

Πιο πολύ πρέπει να τιμούμε όσους ανατρέφουν και διαπαιδαγωγούν καλά παιδιά, παρά αυτούς που τα γεννούν.
Πλάτων

Δεν ήσαν άθεοι αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό. Φαρισαίοι ήταν.
Αλέξανδρος Τσιριντάνης

Πριν μιλήσεις, άκουσε!
Πριν γράψεις, σκέψου!
Πριν ξοδέψεις, κέρδισε!
Πριν κατακρίνεις, περίμενε!
Πριν προσευχηθείς, συγχώρεσε!
Πριν παραιτηθείς, προσπάθησε!

Όσοι αναπαύονται μέσα στον υλικό κόσμο και δεν ανησυχούν για τη σωτηρία της ψυχής τους, μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια, που δεν θορυβούν μέσα στο αυγό για να σπάσουν το τσόφλι, να βγουν έξω και να χαρούν τον ήλιο –το ουράνιο αυτό πέταγμα στην παραδείσια ζωή- αλλά παραμένουν ακίνητα και πεθαίνουν μέσα στο αυγό.
Γέροντας Παΐσιος

Είπαν πως «όποιος ζει στη φύση, ζει με τον Θεό»!
Άλλοι πως «και της θάλασσας ο φλοίσβος, προσευχή είναι στον Θεό»!
Κι άλλοι τόνισαν πως «όσοι δεν βρίσκουν τον Θεό στη φύση, δεν θα Τον βρουν πουθενά, ούτε και στην Αγία Γραφή»!
Ως κι ο Βολταίρος είπε κάποτε:
- Κι αν ακόμη οι άνθρωποι αρνούνταν την ύπαρξη του Θεού, ολόκληρη η φύση θα τους διέψευδε, αφού η ίδια διακηρύσσει την ύπαρξη Του!

Σε μια ζωή όπου το κάθε τι φαίνεται τόσο δύσκολο και επίμονο, η μόνη σταθερά που ουδέποτε μεταβάλλεται και ουδέποτε εκπίπτει είναι αυτή η εσωτερική γνώση πως ο Χριστός είναι μαζί μου. «Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς, έρχομαι προς υμάς». Έρχεται δε και δίνει το αίσθημα της παρουσίας Του μέσα από την προσευχή, από το ρίγος της ψυχής, μέσα από μια χαρά, τόσο ζωντανή όσο και ακατανόητη, μέσα από τη μυστηριακή, αλλά και τόσο βέβαιη παρουσία Του στις Ακολουθίες και στα Μυστήρια της Εκκλησίας.
π.Αλέξανδρος Σμέμαν

Η μελαγχολία που σε πνίγει, είναι κόμπος αξόδευτης αγάπης. Για να λυθεί ο κόμπος αυτός, πρέπει να τον ξοδέψεις εκεί όπου υπάρχει ανάγκη και ζητείται αγάπη. Είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαγείς από τη μελαγχολία και να λευτερωθείς από την κατάθλιψη.

«Ο Σταυρός του Χριστού» είναι η διδασκαλία του Χριστού. Μάταιος και άκαρπος είναι «ο σταυρός του κάθε ανθρώπου» - όσο βαρύς και αν είναι - εάν δεν μεταμορφωθεί σε «Σταυρό του Χριστού» με το ν᾽ ακολουθούμε τον Χριστό. «Ο σταυρός του κάθε ανθρώπου», για τον μαθητή του Χριστού γίνεται «Σταυρός του Χριστού», γιατί ο μαθητής του Χριστού είναι στερρά πεπεισμένος, ότι πάνω απ᾽ αυτόν (τον μαθητή) αγρυπνάει ακοίμητος ο Χριστός.

Ο σταυρός είναι και παραμένει βαρύς και καταθλιπτικός, ενόσω παραμένει ο σταυρός μας. Όταν όμως μεταμορφωθεί σε Σταυρό του Χριστού, τότε γίνεται ασυνήθιστα ελαφρός. «Ο ζυγός μου», είπε ο Κύριος, «χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν» (Ματθ. ια' 30). Ο μαθητής του Χριστού λαμβάνει τον σταυρό στους ώμους του, όταν παραδέχεται πως είναι άξιος των θλίψεων που η Πρόνοια του Θεού του καταπέμπει.

Άγ. Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ