εννήθηκε στό χωριό Σλάτενα (σημερινή Χρυσῆ) τῆς ἐπαρχίας Ἀλμωπίας Νομοῦ Πέλλης. Ὁ πατέρας της ἦταν φτωχός καί εἶχε τέσσερις θυγατέρες. Ἡ Χρυσή ἦταν ὡραῖα στό σῶμα καί στήν ψυχή.
Κάποτε, ἐνῶ βρισκόταν μαζί μέ ἄλλες γυναῖκες στούς ἀγρούς καί μάζευε καυσόξυλα, τήν ἀπήγαγε κάποιος Τοῦρκος καί τήν μετέφερε στό σπίτι του. Ὁ Τοῦρκος προσπάθησε μέ κολακεῖες νά τήν ἐξισλαμίσει καί νά τήν κάνει γυναίκα του. Ἡ Χρυσῆ ὅμως ἀντιστάθηκε καί δυναμικά ἀπάντησε: «Ἐγώ τόν Χριστό μόνο γνωρίζω γιά νυμφίο μου, πού δέν θά ἀρνηθῶ καί ἂν ἀκόμα μέ κομματιάσεις». Οἱ γονεῖς καί οἱ συγγενεῖς της Χρυσῆς, μέ ἐξαναγκασμό τῶν Τούρκων, τήν παρακαλοῦσαν νά δεχτεῖ τόν μωαμεθανισμό γιά νά σωθεῖ. Ἀλλά ἡ μεγαλόψυχη Χρυσῆ τούς ἀπάντησε ὅτι: «πατέρα ἔχω τόν Κύριό μου Ἰησοῦ Χριστό, μητέρα τήν Κυρία Θεοτόκο, ἀδελφούς δέ καί ἀδελφές ἔχω τούς Ἁγίους καί τίς Ἁγίες τῆς Ἐκκλησίας μας».
Μπροστά λοιπόν στή σταθερότητα τῆς Χρυσῆς, οἱ Τοῦρκοι ἀπάντησαν μέ φρικτά βασανιστήρια. Τελικά στίς 13 Ὀκτωβρίου 1795, κατέκοψαν τό σῶμά της μέ μαχαίρια καί ἔτσι πανάξια ἔλαβε τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου ἀπό τόν Νυμφίο Χριστό.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας Πίστεως.
Σκεῦος χρύσεον, τῆς παρθενίας, καί ἀκήρατος, νύμφη Κυρίου, ἐχρημάτισας Χρυσῆ καλλιπάρθενε· τήν γάρ ἁγνείαν ἀμέμπτως φυλάττουσα, ὐπέρ Χριστοῦ θεοφρόνως ἐνήθλησας· Μάρτυς ἔνδοξε, ἱκέτευε τόν Νυμφίον σου, δωρήσασθε ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Χρυσωθεῖσα Πνεύματι, Τῷ Παναγίῳ, τήν ἁγνείαν ἔφθορον, τήν σήν ἐτήρησας Χριστῷ, καί ὑπέρ φύσιν ἠγώνισαι, παρθενομάρτυς, Χρυσῆ ἀξιάγαστε.
Μεγαλυνάριον.
Τήν Παρθενομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, τήν κεχρυσωμένην, σώματί τε καί τῇ ψυχῇ, Χρυσῆν τήν ἁγίαν, αἰνέσωμεν βοῶντες· χαῖρε νύμφη Κυρίου, ἁγνή καί πάγχρυσε.
