ήμερα τιμοῦμε τήν μνήμη τῆς Ἁγίας μάρτυρος Λουκίας, τῆς παρθένου. Ἔζησε γύρω στά μέσα τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό τίς Συρακοῦσες τῆς Σικελίας.
Μοναχοκόρη, εἶχε ὀρφανέψει μικρή ἀπό τόν πατέρα της καί ἔμεινε μόνη μέ τή μητέρα της, ἡ ὁποία ἦταν βαριά ἄρρωστη μέ μία ἀνίατη ἀσθένεια. Ἔχοντας ἀπελπιστεῖ ἀπό τήν βοήθεια τῶν γιατρῶν, εὐελπιστοῦσαν μόνο στήν Θεία Χάρη γιά τήν ἴαση τῆς ἀσθένειάς της. Γι’ αὐτό μετέβηκαν στήν Κατάνη, ὅπου βρισκόταν τό λείψανο τῆς Ἁγίας Ἀγαθῆς.
Τό βράδυ πού ἔπεσε νά κοιμηθεῖ ἡ Λουκία, ἀφοῦ εἶχε προσευχηθεῖ θερμά γιά τήν ὑγεία τῆς μητέρας της, εἶδε τήν Ἁγία Ἀγαθή σέ ὅραμα. Ἡ Ἁγία τῆς εἶπε ὅτι ἡ μητέρα της θά γιατρευτεῖ, ἀλλά ἡ ἴδια θά στεφθεῖ τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἡ Λουκία περιχαρής, ξύπνησε τό πρωί γιά τήν ἀνάρρωση τῆς μητέρας της, ἀλλά καί γιά τό μαρτυρικό στέφανο πού τήν περίμενε. Ὅταν γύρισαν στίς Συρακοῦσες τήν κατήγγειλαν στόν αὐτοκράτορα Δέκιο, λόγω τοῦ φιλανθρωπικοῦ καί χριστιανικοῦ της ἔργου. Ἐπειδή δέ, δέν ἀπαρνήθηκε τήν πίστη της στόν Κύριο, διατάχθηκε ὁ θάνατός της, κι έτσι, ἡ Ἁγία Λουκία, παρέδωσε τό πνεῦμά της κάτω ἀπό τό ξίφος τοῦ δημίου.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Παρθενίας φοροῦσα χλαῖναν ὑπέρλαμπρον, παρθενικῶς ἐμνηστεύθης τῷ Ζωοδότῃ Χριστῷ, καί ἀγάπην γεηροῦ μνηστῆρος ἔλιπες· ὅθεν ὡς δῶρα νυμφικά, προσενήνοχας αὐτῷ, τά ῥεῖθρα τῶν σῶν αἱμάτων, Λουκία Παρθενομάρτυς, ᾧ καί πρεσβεύεις ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τήν λαμπράν σου ἄθλησιν, ἀνευφημοῦντες ἐν πόθῳ, ὡς ἁγνήν παρθένον σε, καί ἀθληφόρον τιμῶμεν· μόνον γάρ, Χριστοῦ τό κάλλος ἐπιποθοῦσα, ἅπασαν, ἀπεβδελύξω φθαρτῶν ἰδέαν· διά τοῦτο καί τμηθεῖσα, ἀφθάρτου δόξης Λουκία ἔτυχες.
Μεγαλυνάριον.
Φίλτρῳ πτερωθεῖσα τῷ θεϊκῷ, μνήστορος γηΐνου, ὑπερέδραμες τήν στοργήν, καί ὀδμαῖς ἀΰλοις, τοῦ Λόγου ἑπομένη, Λουκία Ἀθληφόρε, νομίμως ἤθλησας.
