Γουρίας καί ὁ Σαμωνᾶς, ἀγωνιζόμενοι τόν ἱερό ἀγώνα τῆς χριστιανικῆς πίστης, συνελήφθησαν ἀπό τόν ἡγεμόνα Ἀντωνίνο, κατά τόν διωγμό ἐπί Διοκλητιανού. Καί ἀφοῦ ὑπέστησαν μέ θαυμαστή ὑπομονή πολλά βάσανα, ἀποκεφαλίσθηκαν.
Ὁ Ἄβιβος ἔζησε λίγα χρόνια ἀργότερα καί ἦταν ἀπό ἕνα χωριό τῆς Ἔδεσσας πού ὀνομαζόταν Ἀποθελσαῖα. Τότε βασιλιάς ἦταν ὁ Λικίνιος, ὁ γνωστός ἀντίπαλος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ὁ Ἄβιβος, λοιπόν, προχειρίσθηκε Ἱεροδιάκονος καί διακρινόταν γιά τή μεγάλη εὐσέβειά του καί τόν πολύ ζῆλο γιά τό ὑπούργημά του. Ἰδιαίτερα, ὅμως, διακρινόταν γιά τή θερμή ἀγάπη του στό ἱερό κήρυγμα, τηρώντας τό θεόπνευστο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, πού λέει: «Κήρυξαν τόν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξαν, ἐπιτίμησαν, παρακάλεσαν, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καί διδαχῇ». Κήρυξε, δηλαδή, τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, στάσου ἐπιτηρητής καί καθοδηγός στούς ἀκροατές σου, ὄχι μόνο σέ κατάλληλες περιστάσεις, ἀλλά καί σ’ ἐκεῖνες πού φαίνονται ἀκατάλληλες περιστάσεις, ἔλεγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε μέ κάθε μακροθυμία καί μέ κάθε μέθοδο διδασκαλίας.
Ὁ ἡγεμόνας Λυσανίας, ὅταν εἶδε τόν Ἄβιβο νά προσελκύει πολλούς εἰδωλολάτρες μέ τό θερμό του κήρυγμα, τόν συνέλαβε. Καί ἀφοῦ τόν κρέμασε σέ στύλο καί τόν ἔσχισε μέ σιδερένια νύχια, ἔπειτα τόν ὁδήγησε ἔξω ἀπό τήν πόλη, ὅπου τόν ἔριξε μέσα στήν φωτιά, καί ἔτσι ὁ Ἄβιβος παρέδωσε τό πνεῦμά του στόν Θεό.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάβαλε.
Τριάδος ἰσάριθμοι, τῆς Ὑπερθέου σαφῶς, Γουρίας, καί Ἄβιβος, καί Σαμωνᾶς ὁ κλεινός, ἐνθέως ὑπάρχοντες, ταύτην τοῖς ἀσεβέσιν, ὡμολόγησαν ἅμα, ἄθλων τήν τρικυμίαν, ἀβλαβῶς διελθόντες. Καί νῦν ἡμᾶς κυβερνῶσιν, ὅρμον πρός ἄκλυστον.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Ἐξ ὕψους σοφοί, τήν χάριν κομισάμενοι, τῶν ἐν πειρασμοῖς, προΐστασθε πανεύφημοι· διό κόρην Ἅγιοι, ἐκ θανάτου πικροῦ ἐρρύσασθε· ὑμεῖς γάρ ὄντως ὑπάρχετε, Ἐδέσσης ἡ δόξα, καί τοῦ κόσμου χαρά.
Μεγαλυνάριον.
Τρίπλοκος χορεία Ἀθλητική, Ἄβιβος ὁ θεῖος, καί Γουρίας καί Σαμωνᾶς, ὤφθησαν τῷ κόσμῳ, ὁμολογίας χάριν, καί πειρασμῶν τήν λύσιν, ἡμῖν βραβεύοντες.
