Η Εκκλησία μας δέχεται τη βασκανία, δηλαδή την επέμβαση του πονηρού πνεύματος και τη θεωρεί έργο του διαβόλου. Σχετίζεται κυρίως με τον φθόνο και την ζήλεια.
Γι' αυτό και η ευχή κατά της βασκανίας (που διαβάζεται μόνο από Ιερέα) λέει μεταξύ άλλων: «Απόστησον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσα επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν των φθονερών ανθρώπων από του δούλου σου (όνομα) και ή υπο ωραιότητος ή ανδρείας ή ευτυχίας ή ζήλου ή και φθόνου βασκανίας συνέβη...».
Υπογραμμίζουμε και πάλι πως η Ευχή κατά της βασκανίας είναι Ευχή της Εκκλησίας μας που διαβάζεται στον πιστό από τον Ιερέα και μόνο από τον Ιερέα. Κάθε άλλη "μέθοδος" δεν είναι αποδεκτή από την Εκκλησία μας και μόνο υπαγωγή στον διάβολο μπορεί να σημαίνει.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας αποδίδουν το μάτι σε "δαιμόνιο". Αυτός που ματιάζει μεταδίδει αρνητική ενέργεια "δια της οράσεως". Αυτός που ματιάζει συνήθως απέχει από την Εκκλησία και τα Μυστήρια της. Δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων, δεν κάνει τον Σταυρό του ή ανήκει συμβατικά στο Σώμα της Εκκλησίας, δεν μετέχει συνειδητά στα Μυστήρια της: «ο λαός ούτος τω στόματι αυτών και τοις χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ΄ εμού» (Ματθ. ιε,8).
Όσο και αν ακούγεται άσχημα, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, η αποχή και η απομάκρυνση από το θείο δρόμο μόνο πόρτες στον διάβολο ανοίγει με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.
Ο καθένας από εμάς λοιπόν, ας εξετάσει τον εαυτό του σχετικά με την ειλικρινή συμμετοχή του στα Μυστήρια και γενικότερα στη ζωή της Εκκλησίας και ας ασφαλίσει τον εαυτό του με το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου, που είναι ο Σταυρός.
