ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008
Πέρασαν 50 χρόνια από τότε που ο Θεός «άναψε λυχνάρι τον Ιερέα, το σεβαστό μας π. Ιγνάτιο, και τον τοποθέτησε επάνω στο λυχνοστάτη της ολόφωτης καθέδρας του» (Άγ. Ισίδωρος Πηλουσιώτης), στον ιερό αυτό Ναό του Μεγαλωνύμου Αγίου μας Βασιλείου, για να εκπέμπει στην Εκκλησία τον φωτισμό των δογμάτων και των πράξεων....
O ζείδωρος λόγος του Θεού μάς προτρέπει να αποδίδουμε διπλή τιμή (Α΄ Τιμ. ε΄ 17) στους «καλώς προϊσταμένους», μάλιστα στους κοπιώντες «εν λόγω και διδασκαλία», στους χρηστούς και εναρέτους και ευσεβείς. Μία τιμή γιατί είναι εικόνες του ευλογητού Υιού του Θεού και δεύτερη για την αρετή και την ευσέβειά τους.
«Να υπακούετε στους προϊσταμένους σας και να υποτάσσεσθε σ’αυτούς, γνωρίζοντας ότι αυτοί αγρυπνούν για τις ψυχές σας, ως υπεύθυνοι να δώσουν λόγο» (Εβρ. ιγ’ 17).Σεις γίνατε για μάς το «στόμα του Χριστού».
Σεις μάς διδάξατε το λόγο της αληθείας, «τηρείν πάντα όσα ενετείλατο ημίν» (Ματθ. κη΄19-20).
Μάς ετοιμάσατε, εξ απαλών ονύχων, ώστε «να δίνουμε, εν παντί καιρώ και τόπῳ, την καλή απολογία σε όλους όσοι ζητούν τη χριστιανική μας ελπίδα» (Α΄ Πέτρ. γ΄15).
Θεραπεύσατε τις πληγές της ψυχής μας με τη διδασκαλία, το κήρυγμα «ευκαίρως ακαίρως», με το ιερό επιτραχήλιο...
Πόσες και πόσες φορές δε μάς θυμίζατε «να μη αμελούμε του χαρίσματος, ό εδόθη» (Α΄ Τιμ. δ΄14) στον καθένα από εμάς.....
Κι όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου «απέστειλας ημάς εις τον κόσμον ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία... ίνα ώσιν εν».
Μάς διδάξατε την υποταγή στον Επίσκοπο μας, γιατί μοιάζει αυτή η υποταγή προς αυτήν που έχει «ο Χριστός προς τον Πατέρα και οδηγεί στην κατά Θεόν ένωση», όπως λέγει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.
Μάς εμάθατε να διατηρούμε τούς εαυτούς μας αδιαπέραστους από κάθε τυραννικό και αισχρό πάθος (Ισ. Πηλουσιώτης)
Μάς εμάθατε ότι όταν ο Θεός συγχωρεί, κανείς δεν μπορεί να καταδικάσει (Ρωμ.η΄ 33-34).
Μάς μάθατε ότι ο κόσμος ολόκληρος δεν αξίζει όσο μια ψυχή. Και ότι, το πιο ευπρόσδεκτο δώρο στο Θεό είναι το να του προσφέρουμε λογικές ψυχές διά της μετανοίας.
Ως καλός ποιμένας αναζητήσατε και θεραπεύσατε τα λογικά πρόβατα του Θεού...
Ζήσαμε μαζί σας και νιώσαμε την ευλογία της εν Χριστώ ανατροφής και διακονίας σας. Ακούσαμε πολλές φορές από το στόμα σας –κι ακόμη ακούμε- τα λόγια του Κυρίου μας: «αχρείοι δούλοι εσμέν και ό οφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17,10).
Για μια ακόμη φορά σκύβουμε και φιλούμε τα χέρια σας, αυτά πού πάμπολλες φορές πάνω στα κεφάλια μας απέθεσαν το άγιο πετραχήλι, αυτά που βήμα βήμα μας χειραγώγησαν στο δρόμο του Χριστού, πού μάς ανέθρεψαν πνευματικά -αλλά και υλικά, πάμπολλες φορές-, που μας στήριξαν στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας.
Σάς ευχαριστούμε, γιατί όλα αυτά τα χρόνια με φώτιση Θεού, με υπομονή, με τέχνη, με αγάπη, με ανεκτικότητα, ως έμπειρος οδηγός, ως ικανός κυβερνήτης, ως καλός ιατρός και άγρυπνος ποιμένας, καλλιεργήσατε το χέρσο της ψυχής μας και καθοδηγήσατε τα βήματά μας στα ίχνη Εκείνου και μέχρι το Άγιο Θυσιαστήριο.
Ευχαριστούμε και την κατά σάρκα οικογένειά σας, γιατί στάθηκαν κοντά μας σ' όλη τη νεότητά μας και συνεχίζουν να στέκονται "ίνα μη σαλευθώσι τα διαβήματά ημών".
Επιπλέον ευχαριστούμε κι όλους τους ιερείς και διακόνους πού υπηρέτησαν στο Ναό μας, εξαιρέτως μνημονεύουμε σήμερα τούς αειμνήστους μακαριστούς π. Πέτρο και π. Σπυρίδωνα, γιατί όλοι ανεξαιρέτως άφησαν ανεξίτηλα σφραγισμένη την καρδιά μας με την αγιότητα του βίου τους και μάς βοήθησαν ποικιλοτρόπως ν' αγαπήσουμε την Εκκλησία του Χριστού και να εργαστούμε στον αμπελώνα του Κυρίου, καταθέτοντας ο καθένας μας το δικό του τάλαντο.
Ευχηθείτε ο σπόρος που απλόχερα σεις σπείρατε στις καρδιές μας να μη συμπνιγεί, ρίζες βαθιές να βρει, να πνίξει τα αγκάθια τα πυκνά....
Τέλος, σάς παρακαλούμε να δεχθείτε εκ μέρους όλων μας, των παρόντων, των απόντων και των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων αδελφών μας, την ιερή τούτη εικόνα, ακριβές αντίγραφο του μεγαλύτερου παγκοσμίως τεμαχίου του Τιμίου Ξύλου, που διαφυλάσσεται στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου, του Αγίου Όρους και καθαγιασμένο πάνω σ’ αυτό.
Σάς παρακαλούμε να το δεχθείτε ως ελάχιστο αντίδωρο για τούς κόπους και τούς θυσίες σας, τις αγωνίες και τις ωδίνες σας, τις άοκνες προσπάθειές σας στον αμπελώνα του Χριστού και της ψυχής μας, για το δυνατό πέρασμα της ζωής σας μέσα από την πνευματική μας ύπαρξη, πέρασμα, πού μάς άνοιξε το δρόμο για τον ουρανό!
Σάς ευχαριστούμε για τις προσευχές, τις ταλαιπωρίες, τις αγρυπνίες, για τη φροντίδα στη διδασκαλία, για τη φιλανθρωπία, για την τελεία αφιλοχρηματία πού μάς διδάξατε, γιατί δεν υπήρξατε μαλακός από την καλοσύνη, ούτε σκληρός από την αυστηρότητα, για τη φροντίδα, την καθοδήγηση και το ενδιαφέρον για τον καθένα μάς χωριστά, για την συμπάθεια και την αγάπη προς όλους.... Σάς ευχαριστούμε γιατί δεν επιδιώξατε το δικό σας συμφέρον, αλλά το συμφέρον των πνευματικών σας παιδιών, τα οποία γεννήσατε για το Χριστό διά του Ευαγγελίου... (Α΄Κορ. δ΄15) και κόπους πολλούς μοχθήσατε για μάς «άχρις ού μορφωθή ο Χριστός εν ημίν».
Σάς ευχαριστούμε γιατί μάς αφήνετε κληρονομιά την ακεραία πίστη και τα ευσεβή δόγματα...
Και ευχόμαστε ο Κύριός μας, η Σοφία και ο Λόγος, του Θεού η δύναμη, να σάς διατηρεί σε αδιάπτωτη υγεία, για πολλούς χρόνους, ακόμη, μακρούς και να σάς αξιώσει να μετάσχετε Εκείνου, στο Μέγα Πάσχα και το Ιερό, εν τη ανεσπέρῳ ημέρᾳ της Βασιλείας Του. Αμήν.
Προσφώνηση από τον αρχιμανδρίτη π. Καλλίνικο Μαυρολέοντα,
Ι. Ναός Αγ. Βασιλείου Πειραιώς