Όταν τα αφήνεις όλα, μόνο για να παίξεις

«Είχα πιάσει πάτο. Το μυαλό και η συμπεριφορά μου βρίσκονταν υπό την αιχμαλωσία του τζόγου. Όλη η ζωή περιστρεφόταν γύρω από αυτήν την αρρώστια. Μου είχε γίνει εμμονή και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι είχε καταστρέψει τα πάντα γύρω μου».
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Δ. Δ., πρώην εξαρτημένος από τον τζόγο, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, θυμάται πλέον ως μία μακρινή κακή ανάμνηση το φαύλο κύκλο εξαρτήσεών του, καθώς είναι τώρα καθαρός. Αναλογιζόμενος το παρελθόν παραδέχεται:
«Οι ολέθριες συνέπειες ήταν που με έκαναν να ξυπνήσω από το λήθαργο στον οποίο με είχαν βυθίσει οι πολλές εξαρτήσεις μου. Δώδεκα χρόνια ζούσα έναν εφιάλτη, καθώς η μία κατάχρηση έφερνε την άλλη. Όταν δεν είχα λεφτά να παίξω τζόγο, έπινα αλκοόλ ή έπαιρνα ναρκωτικά, για να ξεχαστώ. Ο εθισμός μου στον τζόγο μού είχε γίνει έμμονη ιδέα και καταναγκασμός. Ήταν μία χρόνια και υποτροπιάζουσα ασθένεια. Η διαδικασία του εθισμού είναι σταδιακή. Στην αρχή παίζεις τα λεφτά που σου περισσεύουν, στη συνέχεια καταναλώνεις όλο και πιο πολύ χρόνο και χρήματα, αργότερα δανείζεσαι, για να παίξεις, και στο τέλος ξεπουλάς ό,τι έχεις και δεν έχεις. Οι συλλήψεις, η φυλακή και τα τεράστια οικονομικά προβλήματα δεν ήταν το χειρότερο για μένα. Αυτό που μου στοίχισε πιο πολύ ήταν το ότι λόγω του εθισμού μου έχανα τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τη δουλειά μου και σταδιακά απομονωνόμουν και το μόνο που με απασχολούσε ήταν ο τζόγος. Δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο, είχα αλλοτριωθεί εντελώς».
Ήρθε όμως η στιγμή που κατάλαβε ότι δεν πήγαινε άλλο και αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Έκανε θεραπεία για επτάμισι μήνες σε κέντρο υποστήριξης εξαρτημένων στην Αγγλία, και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, αποφάσισε σταδιακά να ασχοληθεί με ανθρώπους που βίωναν ανάλογες καταστάσεις και να τους βοηθήσει. «Χανόταν η ζωή από τα χέρια μου. Αισθανόμουν την απόλυτη ντροπή. Έτσι αποφάσισα να κινητοποιηθώ», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Με την πνευματική ανάταση θεραπευόμαστε από την άρρωστη κατάσταση του εθισμού».