Απολυτίκια, συναξάρια  και βιοτή  των Αγίων, των οποίων ιερά λείψανα φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού

Απολυτίκιον.
Ἦχος β'
Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα. ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως, ὁ ἅγιος Μάρτυς Θεόδωρος ἠγάλλετο· πυρὶ γὰρ ὁλοκαυτωθείς, ὡς ἄρτος ἡδύς, τῇ Τριάδι προσήνεκται. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

Συναξάριον:
Τῇ ΙΖ' τοῦ αὐτοῦ μηνός (Φεβρουαρίου), Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος.

Βίος και πολιτεία: 
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από το χωριό Αμάσεια στη Μαύρη Θάλασσα, που ονομαζόταν Χουμιαλὰ και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων  Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 – 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 – 312 μ.Χ.). Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, διοικούμενο υπό του Βρίγκα.
Διαβλήθηκε στον ηγεμόνα ως Χριστιανός και κλήθηκε σε εξέταση. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο διοικητής Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Θεοδώρου, αλλὰ τον άφησε να σκεφθεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα. Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε γνώμη και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλὰ έκαψε και το ναό της μητέρας των θεών Ρέας, μετά του ειδώλου αυτής. Αμέσως τότε συνελήφθη και ρίχθηκε απὸ τους ειδωλολάτρες σε πυρακτωμένη κάμινο, όπου και τελειώθηκε μαρτυρικά.
Η Σύναξη του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του  Τήρωνος  ετελείτο στο  αγιότατο Μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν στην  περιοχή  του  Φωρακίου ή Σφωρακίου, το Σάββατο της Α’ εβδομάδος των Νηστειών, δηλαδή την  ημέρα  που ο Άγιος  έκανε  το  θαύμα  των κολλύβων σώζοντας  τον  ορθόδοξο λαό  απὸ  τα μιασμένα ειδωλόθυτα, τα   οποία επρόκειτο απὸ άγνοια να  φάει.